บทที่ 46 .

วันต่อมา

ร่างแกร่งขยับไปมาบนเตียงนุ่มอย่างรู้สึกตัวในช่วงสายของวันใหม่ แขนแกร่งของเขาพาดโอบกอดร่างบางที่นอนอยู่ข้างกายเอาไว้ ขณะที่ดวงตาคมก็ยังคงไม่ลืมขึ้นมา นาวินจึงไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วคนที่เขากำลังนอนกอดอยู่นั้นคือณิชา ไม่ใช่พระพายคนรักของเขา

“ตื่นแล้วเหรอคะนาวิน” เสียงที่นาวินจำได้ขึ้นใจเอ่ยพูดขึ...