บทที่ 50 .

นาวินนั่งมองมือถือของตัวเองอย่างใจจดใจจ่อ ว่าเมื่อไหร่พ่อของเขาจะโทรกลับมา นับตั้งแต่ที่ท่านออกไปจนกระทั่งถึงตอนนี้มันก็เป็นเวลานานมากแล้ว

Tru...Tru...Tru

ทันทีที่เสียงโทรศัพท์มือถือแผดเสียงร้องดังขึ้น มือหนาของเขาก็เอื้อมไปคว้ามันมากดรับทันที

“ครับพ่อ” นาวินกรอกเสียงลงไปตามสายอย่างไม่รอช้า เขาตั้งใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ