บทที่ 46 ไม่มีอะไร

หลังจากนั้น ผมก็อยู่อาศัยภายในบ้านหลังใหญ่ตลอด 1 สัปดาห์ที่ผ่านมา โดยที่พี่คมคอยตามผมเหมือนเงาตามตัว แม้ว่าผมจะหันไปมองด้วยความหงุดหงิดสักเท่าไหร่ พี่คมก็จะทำเพียงส่งยิ้มมาให้เบาบาง ทำให้ผมอ้าปากบ่นออกมาไม่ลง

ส่วนสาเหตุที่พี่คมเดินตามเพราะพี่แกคิดถึงครับ บอกว่าดีใจที่คุณหนูเบสยอมกลับมาบ้าน แม้จะเป็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ