บทที่ 102 Chapter 102

ใบหน้าเข้มเคร่งขรึมคลายลง คิ้วหนาเป็นปื้นซึ่งขมวดมุ่นเข้าหากันขณะเพ่งพิศมองผู้เข้ามาในร้านก่อนถึงเวลาเปิดที่เพียงเห็นหน้าเขาเท่านั้น เธอก็จ้องมองอย่างตะลึงพรึงเพริด ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างกับเจอสิ่งที่น่าตกใจสุดๆ จนอดคิดไม่ได้ มีสิ่งใดติดหน้าจนเขากลายเป็นพวกตัวอัปลักษณ์หรือไง แต่เมื่อหันไปมองภาพ...