บทที่ 38 Chapter 38

“บ้าจริง! จะตามมาหลอกหลอน ไม่ยอมปล่อยให้ฉันมีเวลาพักผ่อนบ้างหรือไงกัน ไอ้หมาตัวเหม็นนี่!!” ปาวรินทร์ผุดลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าดวงตาหงิกงอง้ำ ด้วยทำยังไงเธอก็มิอาจสลัดน้ำเสียง ใบหน้าและกิริยาท่วงท่าของไลอ้อนออกไปจากความทรงจำได้ ลมหายใจอุ่นๆ เป่าพ่นออกจากปากอิ่ม

“ไอ้หมาบ้า ไอ้หมาไม่รักษาสัญญา คอยดูนะมาให้เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ