บทที่ 52 Chapter 52

ไม่แค่หนาวจากแผ่นหลังจรดปลายเท้า แต่รู้สึกจั๊กจี้หัวใจด้วยกับชื่อที่ชายหนุ่มเรียกพานให้น้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้า เมื่อหวนนึกไปถึงอีกสองคนที่เรียกเธอด้วยชื่อนี้ สองคนที่รักซึ่งลาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

“ร้องไห้ทำไมหนูแก้ว”

“ปะ...เปล่าค่ะ ถ้าเจ้านายจะกรุณา ส่งฉันลงแถวนี้ได้ไหมคะ” ไม่อยากรับความอบอุ่นจากโรม ท...