บทที่ 97 Chapter 97

“ฮื่อ...อย่าดิ้นสิหนูพุด” ด้วยฤทธิ์ยาจากเหล่าอริร้ายแทรกซึมพอๆ กับความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูเนื้อของเรือนกาย บวกกับความหิวกระหายและสัญชาตญาณนักล่าที่ครอบงำ อีกทั้งความหวานของผิวเนื้อนวลลออทำให้เจอโรมีลืมตัว เสียงคำรามดังกระหึ่มลำคอแกร่ง อาวุธคู่กายพร้อมผงาดกระโจนเข้าสู่สมรภูมิรบ! จนเขาต้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ