บทที่ 46 บทที่ 45

เจ๊มอลลี่เอามือปิดหน้าตัวเองร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กน้อยที่ถูกทิ้งไว้กลางทาง อายุของเธอไม่ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่เลยเมื่อหัวใจบอบช้ำแบบนี้ หญิงสาวยังเพ้อบ่นอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนชายหนุ่มรู้สึกว่าภาพลักษณ์ของหญิงสาวในตอนนี้ไม่ค่อยดีแล้วจึงตัดสินใจเดินแตะไหล่ของเธอแผ่วเบา

เจ๊มอลลี่หยุดชะงักลืมว่าตัวเองกำลัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ