บทที่ 67 ตัวตนที่แท้จริง

“แฮ่ก…” ฉันหอบหายใจเข้าปอดทันทีที่เป็นอิสระ ในมือยังกำโทรศัพท์แน่น ฉันจ้องตากับดวงตาคมเข้มที่บัดนี้มันวาววับไปด้วยรังสีอันตราย เขาหหลุบตามองโทรศัพท์ในมือฉัน เสียงพี่โซ่ยังคงเรียกฉันไม่หยุด ฉันขยับปลายนิ้วจะกดตัดสายแต่เฮียสิงห์ไวกว่า เขาแย่งโทรศัพท์ไปจากมือฉันแถมยังกดเปิดสปีคเกอร์โฟนด้วย

[ซอ! ฮัลโหล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ