บทที่ 30 ผู้หญิงใจทราม

​“ขูด...มดลูก~”

ตอนนี้ผมไม่มีแม้แต่แรงจะขยับนิ้วเพื่อให้กระดาษที่มีข้อความบีบหัวใจผมให้มันหล่นไปให้พ้นมือ ผมทำได้แค่หันไปมองผู้หญิงที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียงช้า ๆ

ทำไมใจร้ายได้ขนาดนี้วะ ทำไม!

โกรธผมเกลียดผมทำไมไม่ลงที่ผมวะ ฆ่าผมให้ตายเอาปืนมายิงหัวผมเลยก็ได้แต่เอาลูกผมกลับคืนมาได้ไหม เขาทำอะไรผิด แม่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ