บทที่ 42 สู่ขอ

ฉันยืนอ้าปากค้างกับคำพูดของพ่อ ตอนแรกเห็นสองพ่อรู้จักกันท่าทางจะเป็นเพื่อนซี้กันเลยน้องก็โคตรรู้สึกโอเคแต่พอพ่อกำนันของลูกแซวประโยคเมื่อกี้ไปฉันกับพี่กราฟก็ยืนเกร็ง นี่พ่อ ๆ เป็นเพื่อนหรือเป็นศัตรูกันมาก่อนวะ

“อ่อ...ฮ่า ๆๆๆ เออ ๆ เหมือน ๆ นอกจากสันดานเหี้ยเหมือนพ่อก็ปากส้นตีนเหมือนพ่อตามันด้วย” พ่อพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ