บทที่ 31 ตอนที่ 31

พราวเนตรข่มใจตัวเองให้หยุดห่วงใยและเดินตรงไปยังเตียงนอน แต่พอล้มตัวลงนอน ตาก็ไม่อาจจะข่มให้หลับได้ ความเป็นห่วงยังคงเต้นไหวอยู่ในอก จนต้องหยัดกายลุกขึ้น

“ไปดูหน่อยดีกว่า”

ในที่สุดก็ตัดสินใจก้าวออกจากห้องพัก มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลังงามด้วยความรีบร้อน ไม่นานหล่อนก็มาหยุดที่หน้าประตูห้องพัก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ