บทที่ 47 ตอนที่ 47

หยาดน้ำตาไหลรินออกมา และแน่นอนว่าหล่อนไม่สามารถนอนนิ่งเฉยให้เขากอดรัดได้ตามอำเภอใจอีกแล้ว หล่อนดิ้นรนทั้งๆ ที่เขายังคงปักสิ่งนั้นฝังลึกอยู่ในกายสาว

“ปล่อยงาม...”

เขาเงยหน้าขึ้นจากผิวสาวของหล่อน และก็ยอมพลิกตัวลงไปนอนบนเตียงข้างๆ หล่อนแต่โดยดี

งามระยับรีบผุดลุกขึ้นนั่ง คว้าหมอนใบใหญ่มากอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ