บทที่ 42 ตอนที่ 42

หล่อนเม้มปากอิ่มเต็มจนเป็นเส้นตรง หยาดน้ำตาเอ่อคลอสองหน่วยตาโดยอัตโนมัติ แต่ก็รีบกะพริบตาไล่มันจนหายไป และฝืนปั้นยิ้มออกมา

“ดิฉันไม่ได้จำหรอกค่ะ เพราะมันไม่มีความสำคัญอะไร”

หล่อนอยากให้เขารู้สึกเจ็บแปลบๆ กับคำพูดของตัวเอง แต่เขากลับหัวเราะ และยิ้มไม่แยแส

“นั่นสิ ระหว่างฉันกับเธอ ไม่มีอะไรสำคัญสัก...