บทที่ 18 ตอนที่ 18

เสียงเตียงยุบยวบบอกให้รู้ว่าไอ้วายร้ายที่หล่อนไม่มีโอกาสได้เห็นหน้ากำลังจะคุกคามตัวเอง เหมือนดั่งเช่นที่มันเคยทำมาตลอดทั้งแต่ค่ำคืนแรกที่ลักพาตัวหล่อนมา

“อย่า... อย่านะ...”

หล่อนไม่มีโอกาสได้ปัดป้องใดๆ ร่างกายถูกจับตรึงลงกับเตียงกว้าง และมันก็ทาบทับขึ้นมาเสพสมกับเนื้อหนังมังสาของหล่อนอย่างหื่นกระห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ