บทที่ 101 ตอนที่ 101

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ฟัง... มานี่...”

แล้วเควินก็ก้มหน้าลงซุกไซ้ร่างกายด้วยกิริยาเถื่อนถ่อยหยาบคาย และเต็มไปด้วยความคลั่งแค้น สองมือของเขาตะโบมบีบเค้นหนักหน่วงไม่สนใจว่ากายสาวจะบอบช้ำมากมายแค่ไหน วรันธาราจึงทำได้แค่นอนนิ่งและร่ำไห้

“หยุดเดี๋ยวนะเควิน!”

เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมๆ กับคำสั่งคุ้นหู เคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ