บทที่ 11 ตอนที่ 11

วรันธาราฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ และนั่นก็ทำให้เควินชะงักกึก ดวงตาสีนิลเนื้อดีของยายแก่ชราตรงหน้าแวววาวไม่ต่างจากท้องฟ้าในยามค่ำคืน มันสวยงามจนเขาอดมองซ้ำไม่ได้

ทำไมถึงรู้สึกราวกับถูกสะกดแบบนี้นะ?

เควินถามตัวเองในอก ก่อนจะกัดฟันแน่น พร้อมกับละสายตาจากดวงตากลมโตของหญิงชราตรงหน้าทันที

“ช่างเถอะ ป้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ