บทที่ 110 ตอนอวสาน

เสียงหอบกระเส่าของลมหายใจดังถี่ระรัว แข่งกังวานกับเสียงเตียงคิงไซส์ที่โยกไหวรุนแรง ร่างกำยำผิวสีแทนอร่ามกำลังขับเคลื่อนโจนจ้วงความอหังการตัวเขื่องหายเข้าไปในร่างสาวขาวละมุน

“ไม่ไหวแล้ว... เมียจ๋า... ไม่ไหวแล้ว โอ้ว...” เส้นเอ็นที่ต้นแขนปูดเบ่ง ก่อนที่จังหวะการเคลื่อนไหวจะระรัวเร็วขึ้น เสียงกรีดร้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ