บทที่ 13 ตอนที่ 13

ประตูไม้แกะสลักตรงหน้าช่างใหญ่โตสมกับอำนาจของเจ้าของยิ่งนัก วรันธารายืนเหงื่อแตกพลั่กอยู่หลังบานประตูไม้ด้วยความหัวใจที่เต้นแรงระรัว

หลายครั้งที่อยากจะถอยหลังกลับ และหนีออกไปจากที่นี่ซะ แต่ทุกครั้งก็ถูกยุดหยุดรั้งเอาไว้ด้วยคำว่าหน้าที่ และงาน

สุดท้ายแล้วมือเล็กก็จำต้องกุมลูกบิดประตูทองเหลืองเอาไว้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ