บทที่ 17 ตอนที่ 17

“ขอบคุณครับ”

เควินหันมายิ้มให้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้รอยยิ้มที่เห็นมันดูเลือดเย็นจนน่าเส้นขนที่แผ่นหลังลุกชัน

“อ้อ ผมลืมบอกไป... แผลเป็นของยายมหัศจรรย์ดีนะครับ เช้าอยู่ข้างซ้าย พอค่ำๆ อยู่ข้างขวา”

วรันธาราอ้าปากค้าง รีบยกมือขึ้นกุมหน้าของตัวเอง

“เอ่อ... คือ... คือว่า...”

หล่อนพยายามจะหาข้อแก้ตัว แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ