บทที่ 2 ตอนที่ 2
เควินระบายยิ้ม หยิบแก้ววิสกี้ขึ้นจิบบ้าง ธีโอมองเพื่อนที่นั่งนิ่งเงียบอย่างพิจารณา ก่อนที่ความทรงจำเลือนรางสมัยที่ยังเป็นนักศึกษาค่อยๆ ย้อนกลับมาในหัวอีกครั้ง
แฟนสาวคนแรกของเควินเป็นนักข่าว เควินรักแฟนสาวคนนี้มาก... มากจนยอมให้ทุกอย่าง แต่สุดท้ายแฟนสาวคนนี้กลับไม่ยอมซื่อสัตย์กับเควิน นำภาพเปลือยของเควินไปขายให้กับหนังสือพิมพ์เพื่อแลกกับเงินเพียงแค่ห้าหันพันเหรียญ เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เควินได้รับความอับอายจนต้องหยุดเรียนกลางคัน แต่เวลาผ่านไปไม่นานเพื่อนรักของเขาก็สามารถลุกขึ้นยืนหยัดต่อสู้กับความฉาวโฉ่ที่เกิดจากการทรยศนั้นมาได้ จนถึงทุกวันนี้วันที่ เควิน คาสโตรเซ่น เข้มแข็งดั่งราชสีห์ วันที่ไม่มีนักข่าวคนไหนสามารถต่อกรกับเควินได้อีก
“นายลืมวรัญญาได้หรือยัง”
ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มเกือบดำของเควินไหววูบก่อนจะมืดลึกลงจนไม่อาจจะเข้าใจความรู้สึกได้
“นายถามถึงผู้หญิงคนนี้อีกทำไม ธีโอ”
แม้น้ำเสียงของเควินจะราบเรียบปกติ แต่ดวงตาคู่นั้นของเควินยังคงมีร่องรอยแห่งความเจ็บปวดอยู่
“ฉันขอโทษ แต่ที่ฉันถามก็เพราะว่าอยากรู้ว่านายหมดรักในตัวของวรัญญาลงไปแล้วหรือยัง”
เควินเทวิสกี้ในแก้วหายลงไปลำคอแกร่งสีแทนจนหมด ก่อนจะตวัดสายตาจ้องหน้าเพื่อนรัก
“ยังไม่ลืม”
“นายยังรักผู้หญิงทรยศคนนั้นอยู่หรือ”
มุมปากข้างหนึ่งของเควินยกสูงขึ้นจนเกิดเป็นรอยยิ้มหยันเยาะบนใบหน้าหล่อเหลา
“เกลียดต่างหาก”
“เกลียดหรือ?”
“ใช่ ความรักสำหรับฉันมามันตายดับไปตั้งแต่คืนนั้นแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ในตอนนี้ก็คือความเกลียดชัง”
“ได้ยินแบบนี้ฉันก็โล่งใจ ฉันดีใจนะเคน ที่นายหลุดพ้นจากบ่วงรักงี่เง่านั้นได้แล้ว ฉันบอกตามตรง ฉันรู้สึกแย่มากที่เห็นนายเศร้าหมองเพราะพิษรัก”
“ความรักไม่ได้งี่เง่าหรอกธีโอ แต่คนครอบครองมันต่างหากที่จะเป็นผู้กำหนดว่าความรักจะสวยงามหรือว่าจะเน่าเหม็น” ดวงตาของเควินมืดลึกไร้แสงสว่าง
ธีโอระบายลมหายใจออกมา “ถ้านายอยากได้ผู้หญิงสักคนมาคั่นเวลาเหงา บอกฉันได้นะเคน ลูกค้าสาวๆ สวยๆ ของฉันมีเยอะ ฉันสามารถจัดการให้นายได้ทันที”
เควินเค้นเสียงหัวเราะเยาะออกมา
“ผู้หญิงแค่มีเงินเท่านั้นก็ปรี่เข้ามาหมอบคลานที่แทบเท้าแล้ว ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องรบกวนนายหรอกธีโอ อันที่จริงทุกวันนี้ฉันก็มีผู้หญิงเอาไว้ผ่อนคลายมากมาย”
“ได้ยินแบบนี้ฉันก็ดีใจ... ดีใจที่นายไม่มีความทุกข์อีกต่อไปอีกแล้ว”
“ขอบใจมากธีโอ ขอบใจสำหรับการเป็นผู้รับฟังที่ดีสำหรับฉันเสมอมา”
ธีโอยิ้มกว้าง พลางยกมือขึ้นตบไหล่เพื่อนรัก
“ฉันยินดีเสมอ และไอ้ที่ฉันบ่น ก็เพราะว่าไม่อยากให้นายเหมารวมว่านักข่าวจะนิสัยแย่เหมือนวรัญญาเสียทุกคน คนดีๆ ก็มี ฉันอยากให้นายคิดแบบนี้”
ไหล่กว้างของเควินไหล่ไหวน้อยๆ อย่างไม่แยแสสิ่งใด
“เอาเป็นว่าฉันจะฟังที่นายพูด แต่เรื่องจะคิดตามทำตามหรือไม่นั่น อยู่ที่วิจารณญาณของฉันและสถานการณ์ดีไหม”
ธีโอรู้ดีว่าเควินเป็นผู้ชายที่ดื้อรั้นมากแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากจะเถียงกับเพื่อนรักอีก เพราะยังไงก็ไม่มีทางชนะหรอก อย่างดีก็แค่เสมอเท่านั้น
“ตามใจนายเถอะเคน”
เควินระบายยิ้มบางๆ พร้อมกับยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มจนหมดอีกครั้ง ซึ่งธีโอก็ดื่มเช่นเดิมกัน
“แล้วตอนนี้นายเป็นยังไงบ้างล่ะธีโอ สาวๆ ยังตบกันแย่งนายกันอยู่อีกไหม”
หลังจากมัวแต่คิดถึงเรื่องของตัวเองมานาน เควินก็อดที่จะถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของธีโอบ้างไม่ได้
ธีโออมยิ้ม ก่อนจะส่ายหน้าพร้อมกับถอนใจเบาๆ “ก็ยังมีเป็นระลอก ฉันเองก็แสนจะเบื่อหน่าย”
คราวนี้เควินหัวเราะกร๊าก
“ก็นายมันทั้งหล่อทั้งเซ็กซี่นี่น่า แถมรวยล้นฟ้า ผู้หญิงก็วิ่งเข้าใส่กันแบบนี้แหละ แต่ความจริงนายน่าจะยินดีนะ ได้นอนกับผู้หญิงคืนล่ะคน สนุกไม่ซ้ำรสชาติดีออก”
“เอดส์ถามหากันพอดีน่ะสิ”
“นายมีหน่วยคัดกรองเรื่องนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ”
ธีโอเอนร่างกำยำที่แน่นหนั่นไปด้วยกล้ามเนื้อกับเบาะของโซฟานุ่มราคาแพงระยับ
“มันก็ใช่ แต่ถ้าจะให้ฉันเปลี่ยนผู้หญิงทุกคืนก็คงไม่ดีหรอก ฉันไม่ใช่พวกบ้าเซ็กซ์นายก็รู้ ถ้าเป็นเจ้าแม็ตก็ว่าไปอย่าง”
เควินหัวเราะร่วนอีกครั้ง
“นั่นสินะ ในกลุ่มเพื่อนของเรา เจ้าแม็ตมันบ้ากามที่สุดนี่น่า เห็นผู้หญิงเป็นวิ่งเข้าใส่ ในขณะที่นายถือว่าขี้อายที่สุดในกลุ่ม แต่ดันไปเปิดบริษัทจัดหาคู่ซะงั้น”
“มันคือชะตาชีวิตมั้ง”
“คงใช่” เควินเออออตามเพื่อนรัก “แล้วคืนนี้จะอยู่ค้างกับฉันหรือเปล่า จะได้พาเที่ยว”
“พรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้าน่ะ คงอยู่เที่ยวกับนายไม่ได้”
เควินไหวไหล่น้อย และพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ก็ตามใจนาย แต่ครั้งหน้าห้ามมาแค่วันเดียวแล้วรีบกลับอีกก็แล้วกันล่ะ”
“ฉันจะพยายามก็แล้วกัน ว่าแต่นายเถอะ หายเครียดแล้วใช่ไหม เรื่องนักข่าวน่ะ”
“อืมม์ ดีขึ้นแล้วล่ะ เอาเป็นว่าฉันจะพยายามทำเหมือนที่นายแนะนำก็แล้วกัน”
“ดีมากเพื่อนรัก”
