บทที่ 22 ตอนที่ 22

“อ๊า... เควิน... ไม่... ไหวแล้ว... ฉันจะตาย... จะตาย...อ๊า...”

เพราะไร้เดียงสาจึงทำให้ไม่รู้ว่าอาการของตัวเองมันคืออะไร แต่เควินเข้าใจเพราะเขาช่ำชองชำนาญ

“อย่าฝืน... ปล่อยมันไป... วรันธารา... ปล่อยไปตามอารมณ์ของคุณ อืมมม...”

ลิ้นแกร่งละเลงลึกล้ำมากยิ่งขึ้น ตวัดดูดกลืนหยาดเสน่หาอย่างกระหายไร้ความอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ