บทที่ 38 ตอนที่ 38

วรันธาราหน้าตาซีดเผือด คิดไม่ตกว่าทำไมแม็กเวลล์ถึงพูดแบบนั้น ทั้งๆ ที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้ามาในห้องของหล่อนแม้แต่นิดเดียว

หญิงสาวหันไปมองคนตัวโต ก็เห็นเขากอดอกเอาสะโพกพิงกับขอบเตียงอยู่ และหน้าตาบูดบึ้ง

“มันไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ” หล่อนพยายามอธิบาย

“เอ่อ ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

“เฮ้... วรันธารา ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ