บทที่ 46 ตอนที่ 46

“เงินเล็กน้อยแค่นั้นไม่ได้ทำให้ผมล่มจมหรอกน่า เอาไปเถอะ” เขาพูดเหมือนไม่ไยดี แต่ณดาก็อดที่จะขอบคุณเขาในใจไม่ได้

สักพักรถหรูก็แล่นมาจอดที่หน้าร้านตัดแว่นที่อยู่ห่างจากร้านขายเสื้อผ้าริมทางไม่ถึงแปดร้อยเมตร

“ฉันบอกแล้วไงคะว่าแว่นฉันมีสำรองอยู่ที่ห้องหลายอันเลย”

“ลงมาเถอะน่า อย่าโอ้เอ้สิ”

ธีโอก้าวล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ