บทที่ 47 ตอนที่ 47

ท้ายประโยคดังอ่อยด้วยความอับอาย ตอนนี้เมเตโอคงจะรู้แล้วล่ะว่า หล่อนเก็บเอาเขาไปฝันถึง

“คือ... ฉันหมายถึง... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำ...” หล่อนกัดฟันช้อนตาขึ้นมองเขา “แบบนั้นหรอกนะคะ”

“ให้เชื่อจริงๆ หรือ”

“เชื่อ... เชื่อเถอะค่ะ ฉันไม่ได้ฝันอะไรถึงคุณมากมายนัก นอกจาก... จูบเฉยๆ”

หล่อนเห็นคิ้วเข้มเลิกสู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ