บทที่ 1 บทนำ
ผู้หญิงกับผู้ชายสามารถมีอะไรกันโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนได้หรือเปล่า
มันเป็นเรื่องแปลกมั้ย ถ้าจะบอกว่า
ฉันก็มีอะไรกับคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเหมือนกัน
หนำซ้ำผู้ชายคนนั้นยังเป็น...
Touch สัมผัสร้าย สัมผัสรัก
บทนำ...
บทนำ
“เรซ... อื้อ”
เสียงครางสะท้านดังแผ่วหวิว ความร้อนผ่าวแนบชิดจากด้านหลัง เสียงสัมผัสสอดเสียดเข้าออกอย่างต่อเนื่องลึกซึ้ง
“ระเรซ... อื้อ อ๊ะ! ลึกไปแล้วอ๊าาาส์”
ฉันไขว่คว้าหาที่ยึดเหนี่ยว แข้งขาอ่อนแรงจนแทบยืนไม่ไหวขณะที่ถูกคนด้านหลังกระแทกกระทั้นไม่หยุด
“อื้อ ยืนไม่อยู่แล้ว อ๊ะ... อ๊าเรซ เบา... อื้อ”
พลั่ก!
ทันใดนั้นเรซก็ดันฉันติดกับผนัง ใบหน้าฉันแนบกับผนังปูนเย็นเยียบ แต่ลมหายใจที่ทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ของเรซทำให้ฉันไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องอื่น สติกระเจิดกระเจิงไปหมด อารมณ์ปรารถนาที่ถูกจุดได้ลุกลามไปทั้งตัว และฉันไม่อาจต่อต้านมันได้
“อ่ะอ๊าส์”
“อึก”
เสียงครางหนักๆ ของคนด้านหลังดังขึ้นหลังจากปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มเหนี่ยว ฉันร้องเสียงหลง เมื่อถูกความสุขสมครอบงำ แต่หลังจากได้สติก็ต้องตกใจที่เรซปล่อยข้างใน
ฉันจะหันกลับไปประท้วงแต่ถูกเรซประกบปากจูบแทน
“อื้มมม”
เรียวปากร้อนชื้นบดเบียดเข้ามาอย่างกระหายหิว ฉันถูกความรู้สึกเร่าร้อนล้างสมองไปอีกรอบ ปลายลิ้นของเขาเคลื่อนไหวอย่างดิบเถื่อน รุนแรง ทว่าชวนหัวใจสั่น
“อือ...”
ฉันเงยหน้า กัดปากเสียวซ่านเมื่อเรซเลื่อนใบหน้าลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอต่อด้วยขบเม้มตุ่มไตแข็งๆ กลางเนินอกนุ่มนิ่ม ฉันขยุ้มเส้นผมเขาเพื่อจะผ่อนคลายอาการเกร็ง แต่ก็เหมือนจะไม่ช่วย
“ไปที่ขอบสระ”
เขาบอกอะไรสักอย่าง ฉันยังไม่ได้สติด้วยซ้ำ ท่อนแขนก็ถูกคนตัวสูงฉุดให้เดินตาม เรซกดไหล่ฉันลง ให้ฉันนั่งคุกเข่าหันหน้าเข้าหาสระแล้วตามมาประกบ รั้งบั้นท้ายฉันเอาไว้ เบียดดันความร้อนระอุเข้ามา
“อือ...”
ฉันเปล่งเสียงครางไหว ร่างกายสั่นสะท้านจนแทบกู่ไม่กลับ เนื้อตัวแผดซึมไปด้วยหยาดเหงื่อจากการขยับอันเร่าร้อนจากด้านหลัง
ฉันจับยึดราวบันไดเอาไว้ตามสัญชาตญาณ เข่ารู้สึกเจ็บพร่า แต่เรซไม่หยุดหลังจากจัดท่านี้จนพอใจแล้วเขาก็ดึงฉันกลับไปเผชิญหน้า รั้งสะโพกฉันขึ้นไปนั่งทับบนตัก
“อื้อเรซ” ฉันผวาคว้าบ่าแกร่งเอาไว้แน่นเพราะรู้สึกว่ามันเข้ามาลึก ฉันเจ็บ
เรซคว้าหน้าอกฉันขยำทันที ริมฝีปากก้มลงมาครอบครองยอดอกอีกข้างอย่างไม่หยุดพักหายใจ ฝ่ามือหนาโอบเอวฉันไว้ไม่ให้ขยับหลบสัมผัสของเขา
ฉันร้องลั่นสระ ความเสียวซาบซ่านที่ลุกลามแทรกซึมอยู่ในทุกอณูร่างกายเหมือนมีกระแสไฟแล่นแปลบปลาบ ร่างฉันเกร็งกระตุกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดื่มด่ำความสุขสมใต้แสงจันทร์และคลื่นลมทะเลราวกับติดอยู่ในภาพฝัน
...ทว่าฉันจะดีใจมากหากมันเป็นแค่ความฝัน พอตื่นแล้วทุกอย่างก็จะหายไป
หากแต่… แม้ไม่ใช่ความฝัน ทุกอย่างก็หายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้น ฉันควรเจ็บใจหรือรู้สึกยังไงดี ฉันไม่รู้เลยจริงๆ รู้เพียงแค่ว่าภายในใจมีร่องรอยที่ไม่อาจลบเลือน ราวกับว่าฉันต้องการเรียกร้องบางสิ่งจากเรซ แต่ขณะเดียวกันฉันก็อยากให้ทุกอย่างหายไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
