บทที่ 11 สัมผัสร้าย 2 ความผิด (5)

ฉันพูดด้วยเสียงที่ใกล้จะหมดแรงเต็มทน ร่างกายไม่ได้เจ็บอะไร แต่ที่ทำฉันเข่าทรุดคือกระเป๋าโดนรถเหยียบต่างหาก รอยตะขาบที่สลักบนหนังสวยๆ มันเหมือนใบมีดกรีดลึกลงในหัวใจฉันอย่างเลือดเย็น

ว้อยยย ไอ้เรซชั่ว ไอ้บ้า คนสารเลว ชาตินี้ฉันจะไม่ยกโทษให้นายเด็ดขาด

[คะ ที่มียัยบ้าวิ่งตัดถนนน่ะเหรอ เห็นสิ ดีนะที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ