บทที่ 45 สัมผัสร้าย 8 ไม่รู้ตัวเลยว่า... (6)

ผมมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาของคนบนเตียงอย่างพอใจก่อนจะลุกขึ้น เอาสำลีไปทิ้งแล้วออกจากห้อง ลงมาหาอะไรใส่ท้อง

กลิ่นกาแฟผสมน้ำผึ้งลอยอบอวลแตะจมูกผมทันทีที่เข้ามาในครัว ในถ้วยกาแฟที่เก็บความร้อนเป็นอย่างดีแถมปิดฝาเอาไว้ยังอุ่นอยู่

ห้องครัวที่ดูสะอาดสะอ้านพลอยทำให้อารมณ์ปลอดโปร่งตามไปด้วย ผมเห็นตั้งแต่กลับมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ