บทที่ 57 สัมผัสร้าย 10 ระยะห่างที่สั้นลง (5)

“อย่าเรียกแฟนเล้ย ก็แค่ของแก้ขัด เนอะพี่แสง” พะแพงยังทำปากยื่นไม่หยุด หันไปกระเซ้าพี่แสง

ฉันแทบจะพุ่งเข้าไปข่วนหน้ายัยนั่นแต่เรซรั้งข้อมือเอาไว้อย่างรู้ทัน พี่แสงปรายตามาทางฉันแวบหนึ่งก่อนหันกลับไปด้วยสีหน้าว่างเปล่า เหมือนฉันไม่มีค่าพอให้เขาพูดถึง

ความรู้สึกปวดหนึบแผดซ่านไปทั้งใจ

“ไปเถอะ” ระหว่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ