บทที่ 67 สัมผัสร้าย 12 หายโง่สักที (3)

คำพูดของคะนิ้งเหมือนเสียงระฆังปลุกให้ฉันตื่นจากความรู้สึกที่หมกมุ่นอยู่กับเรซ บางทีฉันก็ไม่ควรรอต่อไป จะเอายังไงก็ทำให้มันชัดเจนไปเลยดีกว่า ไม่ต้องมาเลี้ยงไข้ สามวันดีสี่วันร้ายแบบนี้

ระหว่างรอแท็กซี่ ฉันไลน์คุยกับแฮคไปด้วย ถามถึงสนามแข่งรถที่

คะนิ้งพูดถึงก่อนหน้านี้

แฮค : ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ

เทียน ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ