บทที่ 8 สัมผัสร้าย 2 ความผิด (2)
“แล้วยังไง ไปหัวหินกับพวกนั้น กลับมาก็สนิทกันเลยเหรอ เทียนขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่นแล้วก็มาโกหกพี่ว่าน้องรถชน จะให้พี่เข้าใจว่ายังไงเทียน”
ฉันเม้มริมฝีปากแน่น เรื่องนั้นฉันผิดเต็มประตู ฉันหลบสายตาผิดหวังของพี่แสงอย่างละอายใจ ยอมแพ้ก็ได้ แต่ฉันไม่โง่พูดความจริงทั้งหมดหรอกนะ
“เทียนขอโทษ เทียนไม่กล้าบอกว่าไปกับเรซเพราะกลัวพี่แสงคิดมาก เทียนผิดเองที่ทำให้เรื่องมันยุ่งยาก พี่แสงยกโทษให้เทียนนะคะ”
“แล้วเทียนไปทำอะไรกับมัน”
“เรื่องนั้น คือ…” เอาไงวะ จะหลอกว่าใครไม่สบายก็กลัวจะโดนจับได้อีก โว้ย ไอ้เรซบ้า ไอ้ผู้ชายเฮงซวยทำไมฉันต้องมางานเข้าเพราะนายด้วย บ้าชะมัด
“...คือเรซ เรซเขาต้องไปทำธุระที่ภูเก็ต เขาหาคนนั่งรถไปเป็นเพื่อน”
“แล้วไง เทียนก็เลยไป?”
“พี่แสง เทียน… คือเทียนไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ พี่แสงเชื่อเทียนนะ เทียนกับเรซไม่ได้… เราสองคนไม่มีอะไรเกินเลยกันจริงๆ” ฉันก้มหน้าลง พึมพำต่ออย่างคนสำนึกผิด “เรซเพิ่งกลับจากหัวหิน เขาต้องไปทำธุระด่วนเรื่องงาน แล้วเหมือนไม่มีใครว่าง เขาให้เทียนติดรถไปด้วยเพราะจะได้สลับกันขับระหว่างทาง”
ฉันโกหกต่ออย่างหน้าไม่อาย พูดออกไปแล้วก็อยากเขกหัวตัวเองชะมัด ทำไมตอแหลเก่งอย่างงี้
พี่แสงหรี่ตามอง ท่าทางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่บรรยากาศรอบๆ ตัวดูสงบลงนิดหน่อย ถึงงั้นสีหน้าก็ยังไม่คลายสงสัยอยู่ดี
“ถ้าพี่แสงไม่เชื่อก็ไปถามเรซได้ เทียนกับเขาไม่มีอะไรกันจริงๆ พี่แสง…”
พอเขายืนนิ่งฉันก็เข้าไปจับแขนเขาเขย่าเบาๆ พี่แสงเหลือบตาลงมองอย่างคนที่กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ที่ผ่านมาถึงจะมีคนมาขายขนมจีบบ่อยๆ ฉันก็ไม่เคยสนใจ ไม่ทำให้ตัวเองมีประวัติเสียเรื่องผู้ชายมาก่อน เพราะแบบนั้นหลังใช้เวลาไตร่ตรองเรื่องราวอยู่นานเขาก็พยักหน้า
“ก็ได้ ถ้าเทียนบอกไม่มีอะไร พี่เชื่อก็ได้ แต่คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีก พี่ไม่ชอบคนโกหก”
“เทียนไม่ทำแล้วค่ะ ไม่กล้าแล้วจริงๆ”
ฉันสวมกอดพี่แสงเอาไว้แน่นเพื่อให้เขาสบายใจ ฉันจะไม่มีวันนอกใจเขาเด็ดขาด
หลังเคลียร์กับพี่แสงเสร็จ ฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดนอนสุดวาบหวิว ก่อนออกจากห้องน้ำไม่ลืมมองสำรวจตัวเองทุกซอกทุกมุม โชคดีที่เรซไม่ได้ทิ้งรอยไว้ ไม่งั้นฉันคงซวยกว่านี้แน่
พี่แสงนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง เหลือบมามองเมื่อเห็นฉันออกจากห้องน้ำ ฉันยิ้มให้เขาตามปกติ บรรยากาศเงียบจนน่าอึดอัด ถึงจะบอกว่าเคลียร์กันแล้ว แต่ความรู้สึกที่เสียไปแล้วของพี่แสงก็คงเอากลับมาไม่ได้ภายในเวลาสั้นๆ ฉันต้องให้เวลาเขาหน่อย... ฉันพยายามไม่คิดมาก ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด นอนลงข้างๆ พี่แสง
“เหนื่อยจัง” ฉันป้องปากหาว เพิ่งจะสองทุ่มแต่ความเพลียมันสะสม ทำฉันง่วงเร็วกว่าทุกที
ฉันขยับเข้าไปหนุนบ่าพี่แสง สอดมือเข้าคล้องแขนของเขาอย่างออดอ้อน
“พี่แสงคุยกับใครเหรอ”
“แพง”
ชื่อนั้นทำฉันนิ่งไปชั่วขณะ แพง… หรือพะแพง น้องสาวพี่แสง รุ่นเดียวกับฉัน แต่เรียนคนละคณะ ยัยนั่นไม่ค่อยชอบที่พี่แสงมาคบกับฉันเท่าไหร่ฉันดูออก แต่ฉันไม่แคร์เพราะพี่แสงไม่เคยปล่อยให้พะแพงมาก้าวก่ายเรื่องของเรา
“มีอะไรหรือเปล่า” ฉันยื่นหน้าเข้าใกล้จอมือถือเพื่อจะดูว่าคุยเรื่องอะไรกันแต่พี่แสงรีบเก็บโทรศัพท์ลงทันที
“ไม่มีอะไรหรอก เทียนเพิ่งกลับมา คงจะเหนื่อย นอนเถอะ ไม่ต้องสนใจพี่”
เขาพูดจบก็ลุกออกไปทันที ฉันมองตามอย่างงุนงง แปลก ปกติเขาไม่เคยหวงโทรศัพท์แบบนี้นี่ มีอะไรที่ไม่อยากให้ฉันรู้อย่างงั้นเหรอ ไม่สบายใจเลยแฮะ ฉันลังเลว่าจะตามพี่แสงไปดีมั้ยแต่สุดท้ายก็แพ้ให้กับความอ่อนเพลีย ผล็อยหลับในเวลาอันรวดเร็ว
พะแพง : นี่ยังไม่เลิกกับมันอีกเหรอ
ปีแสง : เลิกอะไร
พะแพง : พี่แสงโง่หรือเปล่า
ปีแสง : เทียนมีเหตุผล เลิกทำให้พี่เข้าใจเทียนผิดได้แล้ว
ปีแสง : ไปนอนไป
พะแพง : ควาย
ปีแสง : พี่เชื่อใจเทียน
พะแพง : ควายเผือก
ปีแสง : นี่พี่นะ
พะแพง : ก็พี่ไง ควาย มีเขางอกแล้วยังไม่รู้ตัวอีก หลักฐานชัดขนาดนั้นยังจะเข้าข้างมัน อีนั่นมันดีตรงไหนถามหน่อย หน้าตาก็งั้นๆ หมดโบท็อกซ์ไปกี่เข็มก็ไม่รู้ เงินพี่ชายแพงทั้งนั้น
แสงอ่านข้อความยาวเหยียดแล้วนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาไม่ได้ซีเรียสเรื่องแต่งเติมเสริมความงาม แต่ความจริงคือเทียนไม่เคยเอาเงินเขาไปฉีดโบท็อกซ์ ส่วนเคยฉีดหรือเปล่าอันนี้แสงไม่รู้เพราะตั้งแต่ที่คบกันมาก็ไม่เคยเห็นเทียนพูดหรือคุยเรื่องทำหน้า อย่างมากก็แค่บ้าเครื่องสำอางตามประสาผู้หญิง
พะแพง : มันไม่บริสุทธิ์ใจตั้งแต่ที่โกหกพี่ว่าน้องรถชนละ พี่นี่มีหูไว้คั่นหัวไม่ให้สมองชนกันแค่นั้นเหรอ
แสงมองข้อความสุดท้ายของน้องสาวแล้วหนักใจ เก็บโทรศัพท์ลง มือยันกับขอบระเบียง ทอดสายตามองออกไปอย่างครุ่นคิด
แสงกับเทียนเจอกันครั้งแรกตอนงานรับน้องรวมของมหาลัย แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษ ตอนนั้นแสงเล็งน้องอีกคนที่ถูกเลือกให้เป็นดาวคณะสถาปัตย์ จนกระทั่งมีค่ายอาสาปลูกป่าชายเลนที่ทั้งคู่บังเอิญเข้าร่วม ในกิจกรรมรอบกองไฟ แสงกับเทียนดันได้จับคู่กัน ทำให้มีโอกาสพูดคุยทำความรู้จักกันเพิ่มขึ้น
เทียนเป็นคนคุยสนุก หน้าตาก็ใสๆ น่ารักตามวัย แสงรู้สึกว่าน้องโอเค ตอนแลกไลน์กันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็ตามกดไลค์ภาพเทียนในโซเชียลแทบทุกภาพ ตั้งแต่ยังไม่คบกับน้องดาวสถาปัตย์ จนคบกับน้องดาว
สถาปัตย์ และเลิกกันเขาก็ติดตามการอัปเดตของเทียนตลอด ตอนที่แสงตัดสินใจจีบเทียนก็ตอนที่กลับมาเจอกันอีกครั้งในคลาสเรียนศิลปะ เพื่อนแสงคนหนึ่งแสดงท่าทีว่าสนใจเทียนออกนอกหน้า ทำให้แสงเกิดอาการหวงขึ้นมา เขารู้สึกว่าเขาเจอน้องก่อน ทำไมต้องปล่อยให้เพื่อนตัดหน้า เพราะงั้นแสงจึงเริ่มคุยกับเทียนจริงจัง ความสัมพันธ์ก็ค่อยๆ พัฒนาตามลำดับ มีอุปสรรคเรื่องแฟนเก่าของแสง และน้องสาวบ้างนิดหน่อย แต่ท้ายที่สุดเขาก็ได้เทียนมาครอบครอง และตอนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงของเขา
พอน้องส่งภาพถ่ายที่เทียนขึ้นรถไปกับคนอื่นมาให้ดู เขาจะไม่ใส่ใจเลยถ้าเทียนไม่ได้โกหก
ทำไมไม่บอกตรงๆ ว่าไปกับไอ้เรซ ถ้าไม่มีอะไรจริงๆ ไม่เห็นต้องกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด แสงมั่นใจว่าตัวเองใจกว้างพอ แสงทุบกำปั้นลงบนราวระเบียงอย่างข้องใจ เขาไม่อยากสงสัยเทียน แต่ที่พะแพงน้องสาวเขาพูดมันก็อดคิดไม่ได้ แสงส่ายหน้า กวาดต้อนความรู้สึกคาราคาซังออกจากอก เดินกลับเข้ามาในห้อง เห็นเทียนหลับไปทั้งที่ไม่ห่มผ้าก็ส่ายหน้าเบาๆ เดินมาดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้ จ้องมองใบหน้าหวานๆ ของเธอครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ
