บทที่ 3 ฟ้าลิขิต
“โซเฟียอย่าลืมจัดกระเป๋าให้เสร็จเรียบร้อยนะ เดี๋ยวเราจะเช็กเอาต์ออกจากโรงแรมเลย มีการเพิ่มตารางการทำงานนิดหน่อย" เขาออกคำสั่งกับเธอ ขณะที่เดินขึ้นลิฟต์มาด้วยกัน
"หา" เธออุทานเสียงดัง เพราะแค่นึกถึงเสื้อผ้า และข้าวของที่วางกระจัดกระจายเต็มไปทั้งห้องแล้วแทบหน้ามืด
"ทำไม เธอมีปัญหาอะไร เที่ยวบินจะออกในอีกห้าชั่วโมง เราจะบินไปประเทศไทย ต้องไปโปรโมตเพลงที่นั่นอีกสองวัน หลังจากนั้น ฉันจะพักสักห้าวัน ก่อนที่เราทั้งสองคนจะบินกลับลอนดอน" เขาบอกถึงแผนการของตัวเองที่ได้จัดวางไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนตัวเธอมีหน้าที่ต้องทำตามที่เขาสั่งได้เท่านั้นเอง
"เอ่อ ผู้จัดการคะ ห้าวันที่ เอ่อ ที่เหลือเป็นฟรีเดย์ใช่ไหมคะ" เธอเอ่ยถามเขาท่าทางกริ่งเกรง
"ทำไม" เสียงเข้มๆ ถามออกมา พร้อมกับสายตาขี้สงสัย
"โซเฟียจะไปไหนก็ได้ใช่ไหมคะ” เธอย้ำคำถาม
“คือโซเฟียไม่รู้ว่าผู้จัดการอยากจะเที่ยวที่ไหน แต่โซเฟียก็อยากจะไปเที่ยวของโซเฟียเองบ้าง ในที่ที่โซเฟียอยากไป" เธอพูดออกไปตามใจที่เธออยากพูด และเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่า เธอก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าของเขาสักเท่าไร
"ได้ แต่มีข้อแม้นะ พาสปอร์ตเธอต้องอยู่ที่ฉัน ฉันให้เธอพกได้แต่ตัวสำเนาเท่านั้น ถ้าเธอตกลงแบบนี้ ฉันก็ไม่มีปัญหา" คำตอบของเขาทำให้เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้าของเขานัก แต่ก็แสร้งยิ้มออกมาก่อนจะตอบตกลง
‘กรุงเทพฯ Thailand กรุงเทพฯ Thailand กรุงเทพฯ Thailand’ เธอพร่ำเรียกท่องชื่อนี้วนอยู่ในใจ สายตาและใบหน้ายกยิ้มออกมาตลอดเวลา จนแมคเวลทำหน้าฉงน
‘ช่วงนี้โซเฟียดูเพี้ยนๆ สงสัยเธอจะเหนื่อยมาก เอ้...หรือเราคงเข้มงวดกับเธอมากเกินไปนะ’ เขาได้แต่ครุ่นคิดในใจ
ณ กรุงเทพมหานคร
พอเครื่องลงแตะพื้นที่สนามบินสุวรรณภูมิ รถของสถานีโทรทัศน์และรายการชื่อดังก็มารับทั้งสองถึงที่สนามบิน แล้วขับตรงดิ่งเข้ารายการสดที่จะออกอากาศตอนสี่ทุ่มพอดี
การสัมภาษณ์และคำถามส่วนใหญ่ ผู้จัดการหนุ่มก็จะเป็นคนช่วยตอบเสียมากกว่า จนบางทีโซเฟียก็รู้สึกอึดอัด เธอได้แต่นั่งยิ้มสวย ๆ ตลอดเวลาที่นั่งให้สัมภาษณ์ จนถึงคำถามนี้
"คุณโซเฟียครับ หน้าตาของคุณเหมือนคนเอเชียมาก ไม่ทราบว่า เรื่องราวความเป็นมามันเป็นยังไงครับ เพราะเห็นรูปถ่ายของครอบครัวของคุณ คุณโซเฟียมีใบหน้าไม่ค่อยเหมือนคุณพ่อคุณแม่สักเท่าไรนะครับ"
เธอได้แต่ยกยิ้ม และก็เลี่ยงตอบคำถามออกมาอย่างชาญฉลาด
"ขอบคุณมากค่ะ ที่บอกว่าหน้าตาโซเฟียมาทางเอเชีย จริง ๆ แล้วโซเฟียก็หน้าเหมือนแม่นะคะ แต่อาจจะเป็นเพราะสีผมของโซเฟียก็ได้ค่ะ ที่โซเฟียย้อมสีผมให้เข้มเหมือนคนเอเชีย เพราะชอบคนเอเชีย และคนไทยมากค่ะ ขอบคุณอีกครั้งที่คนไทยให้ความสนใจ และฟังเพลงของโซเฟีย จริง ๆ โซเฟียก็อยากเป็นคนไทยมากเลยนะคะ หากมีโอกาสจะขอสมัครเป็นลูกหลานของคนไทยด้วยคนค่ะ"
พิธีกรถึงกับยิ้มหวาน ตอบออกมาว่า
“ยินดีมากครับ”
แมคเวลถอนหายใจออกมาแรง ๆ หลังจบรายการ ก่อนจะสบถออกมาพอที่จะให้เธอได้ยินด้วย
"เดี๋ยวต้องขอคำถามจากรายการต่อไป ที่จะเชิญเราไปสัมภาษณ์มาเช็กก่อน Shit" ก่อนจะฉวยข้อมือเธอมาจับ ให้รีบเดิน เพราะเขาอารมณ์เสีย
เธอได้แต่ปลง โซเฟียมองด้านข้างใบหน้าของเขา ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ
คืนนั้นเธอแทบสลบเพราะความเหนื่อย แค่หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย เสียงโทรศัพท์ดังปลุกเธอแต่เช้าในวันรุ่งขึ้น เพราะต้องไปให้สัมภาษณ์อีกหลายรายการ
เมื่อหมดเวลาทำงานที่กรุงเทพฯ แมคเวลยื่นสำเนาพาสปอร์ตให้กับเธอ ก่อนที่จะสั่งกำชับให้หญิงสาวขนสัมภาระลงมาฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ข้างล่าง และให้นำสิ่งของที่จะพาติดตัวไปเที่ยวเท่าที่จำเป็นเท่านั้น
เขาบอกเธอว่าจะไปเชียงใหม่ โซเฟียได้ยินแค่นั้นเธอก็หูผึ่ง ก่อนจะขอตามเขาไปเที่ยวด้วย ให้เหตุผลว่าเธอก็อยากจะไปเชียงใหม่อยู่เหมือนกัน และเธอค่อยไปแยกกับเขาที่นู่น
แมคเวลตกลงแต่โดยดี ดูท่าทางเธอลันล้า และมีความสุขมาก
ณ อำเภอวังชิ้น จังหวัดแพร่
"แม่ครับ พ่อครับ วันพรุ่งนี้ กั้งจะขนลำไยที่เก็บอบแห้งไว้ ไปส่งที่โรงงานลำไยอบแห้งที่ลำพูนนะครับ แล้วจะแวะเที่ยวเชียงใหม่สักสามวัน" กั้งตะโกนบอกพ่อแม่ ในสิ่งที่เขาจะทำในวันพรุ่งนี้ ปัจจุบันเขาก็พลอยเรียกคุณอาทั้งสองว่า คุณพ่อคุณแม่ตามแก้มไปด้วยอีกคน
"ไปด้วยพี่กั้ง" แก้มตะโกนออกมาจากในครัว เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด
“แก้มจะไปหาซื้ออุปกรณ์มาทำขนมด้วยแม่ แถวนี้มันไม่มีขายเลยค่ะ ที่เชียงใหม่มันมีให้เลือกเยอะ" เธอเอ่ยบอกทำหน้าตาดีใจ
"นู่น ไปถามพี่กั้งนู่น ถ้าพี่ให้ไปด้วย แม่ก็ให้ไป" แม่บอก ก่อนจะทำหน้าบุ้ยใบ้ให้เธอเข้าไปคุยกับพี่ชาย แก้มคลานเข่าเข้าไปอ้อนพี่ชายใกล้ ๆ เขากำลังนั่งตั้งใจดูทีวีรายการโปรดอยู่
"ไปได้สิ แต่พี่ต้องเอาลำไยไปส่งที่ลำพูนก่อนนะ ค่อยย้อนกลับมาเชียงใหม่กัน" พี่กั้งหันมาบอก ก่อนจะหันไปสนใจรายการทีวีต่อ
แก้มดีใจรีบวิ่งกลับเข้าไปในครัว รีบบอกแม่และถามไถ่ว่าแม่จะเอาอะไรเป็นพิเศษไหม
กั้งนั่งพิศพิเคราะห์หน้านักร้องที่กำลังให้สัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษอย่างคล่องปร๋อในรายการทีวีที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่ ดูอย่างไรนักร้องคนนั้นก็ใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับน้องสาวของเขามาก ชายหนุ่มได้แต่สะบัดหัวตัวเองแล้วพูดออกมาว่า เป็นไปไม่ได้
วันรุ่งขึ้นแก้มมาช่วยพี่ชายขนของขึ้นรถอย่างขะมักเขม้น ตอนที่นั่งรถไปด้วยกัน เธอเอ่ยขออนุญาตกับเขาว่า พอไปถึงเชียงใหม่เธอขอไปพักกับเพื่อนได้ไหม เพราะเพื่อนจะแต่งงาน แล้วค่อยกลับบ้านทีหลังกั้ง เมื่อเสร็จงานแต่งของเพื่อนเรียบร้อยแล้ว
