บทที่ 37 รสรัก

"เราเห็นแก่ตัวไปจริง ๆ นะแหละ ก็รักผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว ถอนตัวถอนใจคงยาก โธ่เอ้ยไอ้กั้ง ไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือ แล้วใครจะไปนึก เฮ้อ...ชีวิต" กั้งได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเอง

แก้มยื่นโทรศัพท์คืนให้เขา พูดขอบคุณอยู่ในลำคอ ตาหลุบมองต่ำ แทบไม่อยากมองหน้าเขา

‘คนเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ ถ้าไม่รัก ทำไมต้องนอนด้วยกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ