บทที่ 4 หึงและหวงไม่รู้ตัว

กั้งย้อนถามกลับเธอว่า ได้ขออนุญาตคุณพ่อกับคุณแม่แล้วหรือยัง เธอส่ายหน้ารัว ๆ ก่อนจะยกมือไหว้ ออดอ้อนเขายกใหญ่ กั้งได้แต่พยักหน้าให้ แต่เขาก็รีบบอกว่าจะอยู่ต่ออีกหลายวันเป็นเพื่อนก็ได้ แล้วค่อยกลับบ้านไปพร้อมกัน

เธอเขย่าแขนของเขาด้วยความดีใจ แก้มร้องเพลงคลอตามเสียงเพลงในรถไปอย่างอารมณ์ดี กั้งส่ายหัว หันไปดูน้องสาวเป็นระยะ ดูเหมือนเธอจะเป็นคนว่านอนสอนง่าย แต่ในบางมุมก็แอบดื้อเอาเสียมาก ๆ

เขาไปส่งน้องสาวถึงบ้านเพื่อนในตัวเมืองเชียงใหม่ และเธอก็เอ่ยชื่อโรงแรมที่เพื่อนสาวจะจัดงานแต่งงานให้เขารู้ด้วย ก่อนจะแบมือขอเงินพี่ชายไว้ติดกระเป๋าและซื้อเสื้อผ้าใหม่ กั้งล้วงให้ ก่อนจะกำชับให้เธอใช้เงินอย่างประหยัด และกลับบ้านไปเที่ยวนี้ เธอต้องทำงานชดใช้เขาให้มากกว่านี้ แก้มก้มหัวน้อมรับอย่างเต็มใจ ยกมือโบกให้ รอจนพี่ชายออกรถไปจนลับตา

ณ สนามบินจังหวัดเชียงใหม่

"อ้าว โซเฟียไหนเธอว่าจะไปหาที่พักเอง" แมคเวลออกปากไล่ เมื่อเห็นโซเฟียยังเดินตามหลังเขาต้อย ๆ

"ก็ขอโซเฟียไปตั้งหลักที่โรงแรมของผู้จัดการก่อนคะ" เธอบอกเขาทำเสียงเบา แต่ใจจริงหญิงสาวก็ยังไม่รู้จะเริ่มต้นที่ไหนดี ตอนนี้สารภาพว่า เธอยังมืดแปดด้าน งงเป็นไก่ตาแตก ไม่รู้จะไปที่ไหนก่อน

เขาก็ไม่ได้ผลักไสอะไร ยอมให้เธอขึ้นรถโรงแรมที่มารอรับไปที่โรงแรมด้วยกัน เมื่อถึงโรงแรมเขาก็เข้าไปเช็กอิน โซเฟียยังเดินตาม และถามพนักงานถึงห้องว่าง ก็ได้รับคำตอบว่า ห้องเต็ม แล้วพนักงานก็แนะนำโรงแรมเล็ก ๆ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมนี้มากนัก

แมคเวลไม่ได้สนใจว่าเธอจะมีที่พักหรือไม่ เขายังเดินมากำชับกับเธอว่า อีกสี่วันให้มาพบเขาที่นี่ เพราะเขาจองตั๋วเครื่องบินไว้แล้วทั้งของเธอและของเขา พร้อมบอกเวลาที่เที่ยวบินจะออก โซเฟียยิ้มและรับปากรับคำเป็นมั่นเหมาะ

เธอเดินลากกระเป๋าไปเรื่อย ๆ แบบไม่มีจุดหมาย จนถึงหน้าเกสต์เฮาส์เล็ก ๆ ที่ราคาไม่แพงมากนัก บรรยากาศน่ารักสดใสและน่าอยู่ เธอจึงเลือกพักที่นี่

เมื่อมีโอกาสอยู่เพียงลำพัง เธอพยายามหาข้อมูลและสอบถามคนแถวนั้นเกี่ยวกับเรื่องสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เธออยากจะไป แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่มีใครแถวนั้นรู้จักและเคยได้ยินมาก่อน

สองวันผ่านไป โซเฟียเดินตามหาสถานที่แห่งนั้นเอง โดยอาศัยรถตุ๊กตุ๊ก จนสุดท้ายเธอก็เจอ เกือบจะเป็นเวลามืดค่ำ เธอเดินเข้าไปสอบถามที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์  ก็ได้รับคำตอบที่น่าเสียใจ เนื่องจากเวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานมาก  พวกเขาจึงไม่ได้เก็บข้อมูลเดิมเอาไว้ แล้วอีกอย่างเมื่อห้าปีก่อน เกิดไฟไหม้ห้องเก็บเอกสารจนวอดไปทั้งหลัง        โซเฟียเดินคอตกออกมาจากสถานที่แห่งนั้น หมดเวลาแล้ว และคงหมดหนทางตามหาญาติคนเดียวที่เธอหลงเหลืออยู่แน่ ๆ

ระหว่างกลับโรงแรม เธอถามตุ๊กตุ๊ก เรื่องสถานที่นั่งดื่มกิน เพราะรู้สึกเครียด อยากจะผ่อนคลาย ตุ๊กตุ๊กจึงแนะนำ และพาเธอไปส่งตรงร้านแห่งหนึ่ง หญิงสาวนั่งดื่มกินจนเกือบสามทุ่ม จากอาการอ่อนเพลียและพักผ่อนน้อย เธอจึงค่อนข้างเมาเสียหลักอยู่สักหน่อย ทั้งที่ดื่มเข้าไปไม่มากเท่าไหร่

โซเฟียเดินออกมาจากร้านอาหารแห่งนั้นมุ่งกลับเกสต์เฮาส์ ตามถนนเส้นนั้นมีแต่แหล่งท่องเที่ยว ร้านรวงที่เป็นที่นิยมทั้งของฝรั่งและคนไทยมานั่งดื่มกิน มองดู ส่วนใหญ่จะเป็นคนไทยเสียมากกว่า

เมื่อเดินผ่านร้านร้านหนึ่ง ทางร้านได้เปิดซิงเกิลเพลงของเธอที่เป็นจังหวะเร็ว โซเฟียยิ้มออกมาได้ ก่อนจะเดินตามเสียงเพลงเข้าไปในร้าน มีบริกรชายหนึ่งคนเดินออกมารับ เธอขอโต๊ะสำหรับคนเดียว เพลงที่เปิดกำลังสนุก โซเฟียยกกระดกแก้วแอลกอฮอล์เข้าปาก เพราะอยากจะลืมความทุกข์และความผิดหวังที่เกิดขึ้นกับเธอในวันนี้ หญิงสาวลุกขึ้นเต้นขยับตามจังหวะเสียงเพลงอย่างสนุก

อากาศที่เชียงใหม่ในเดือนเมษายนที่ค่อนข้างร้อน เรียกได้ว่าร้อนมากไป สำหรับเธอ หญิงสาวรวบผมตรงที่ปล่อยสยายตรงท้ายทอยเอาไว้หลวม ๆ ทำให้ผมบางส่วนตกระใบหน้าและลำคอ

สภาพภายนอกของโซเฟีย เธอใส่เสื้อกล้ามสีขาวไว้ข้างในและทับด้วยเสื้อกล้ามสีเข้มอีกหนึ่งตัว วันนี้เธอโนบรา โซเฟียใส่กางเกงยีนสั้นจุนจู๋ เธอเลือกซื้อจากตลาดที่เธอผ่านไปเดินเที่ยวเมื่อวาน รองเท้าผ้าใบมีราคาที่หญิงสาวเอาไว้ใส่ออกกำลังกายถูกเลือกมาใส่แทนรองเท้าส้นสูง เพราะมันถนัดเวลาเดินมากกว่า

มีผู้ชายโต๊ะข้าง ๆ แวะเวียนเข้ามาหา มาทักทาย และขอถ่ายรูป บางคนก็ชนแก้วกับเธอ บางคนก็ชวนเธอเต้น โซเฟียรู้สึกสนุกและมีความสุข และเข้าใจว่าคงเป็นธรรมเนียมของคนแถว ๆ ที่นี่ เธอได้แต่ส่งยิ้มให้กับทุกคนอย่างเป็นมิตร และตอบรับทุกไมตรีจิต

ทุกอิริยาบถของเธออยู่ในสายตาของผู้ชายคนหนึ่ง ที่นั่งมองมายังที่เธออยู่ตลอดเวลา เขาขบกรามแน่น จนสุดท้าย เขาร้อนรนทนไม่ไหว ขอตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่มาฉลองกัน มีการนัดพบรวมตัวกันที่จังหวัดเชียงใหม่ เพราะตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัย ทุกคนแทบไม่ได้เจอะเจอกันเลย

กั้งบอกพวกเขาว่า จะกลับเลยนะ  เพื่อนมองตามเขาอย่างฉงน เพราะเห็นสีหน้าของเขาที่ไม่ค่อยดีเท่าไร มีเพื่อนคนหนึ่งเดินตามออกมาส่งด้วย

กั้งเดินเข้ามากระชากแขนของโซเฟีย เธอกำลังจับมืออยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงดังลั่นร้านว่า

"กลับบ้าน”

“มึงอย่ามายุ่ง นี่น้องสาวกู" เขายังยกนิ้วชี้หน้าผู้ชายที่ถูกเขาดึงมือให้ออกพ้นไปจากการกุมมือของเธอ กั้งชูกำปั้นใส่ผู้ชายที่กำลังจะเข้าแสดงตัวมีเรื่องกับเขา

"อ้าว... น้องสาวมึงนี่ ไอ้กั้ง" เพื่อนที่เดินตามมารีบยืนยัน ผู้หญิงตรงหน้านี้คือน้องสาวของกั้งจริง ๆ เพราะเขาเคยเจอที่บ้านของกั้งที่แพร่สามสี่ครั้ง ตอนเขาไปเที่ยวบ้านของกั้ง