บทที่ 103 รังเกียจเดียดฉันท์

.

.

.

ตอนนี้น้องน้อยกำลังนั่งมองท้องฟ้าสีครามอยู่ในที่ประจำภายในห้องทำงานของนายเหนือหัวของเหล่าทวยเทพ ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่ซากต้นวิสทีเรียที่มองเห็นเพียงกิ่งก้านไร้ใบ เซเธอร์เองก็กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารตรงหน้า พร้อมทั้งขีดๆ เขียนๆ ความคิดเห็นของตนเพื่อใช้ในการแก้ไข

หงิ๋งงงงงงงง

เสียงร้องแผ่วเ...