บทที่ 14 ปีศาจวัว

.

.

.

ตระกองกอด ร่างบาง เข้าแนบชิด

แนบสนิท รุ่มร้อน ด้วยปรารถนา

ไล้มือไม้ ปัดป่าย ทั่วกายา

น้องจับคว้า มือหนา ให้ถอยไป

เกิดเสียงเอ็ด แผ่วเบา ไม่ดังนัก

น้องน้อยกลับ พลิกกาย เมินหน่ายหนี

ทั่วร่างเล็ก ฝั่งกาย หลบเลี่ยงพี่

ตั้งท่าหนี มือร้าย เริ่มรุกราน

แว่วสำเนียง เสียงหัวเราะ ดังครางแผ่ว

พี่ละแล้ว ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ