บทที่ 17 ช่างน่าตาย NC นิดๆ

.

.

.

“ดไวท์....”

“ขะ ขะ ขอรับ....”

“ข้า.....”

“.....”

“ข้า.....”

“.....”

“ข้า......ขอกลืนกินเจ้าได้หรือไม่?”

“!!!”

ตอนนี้เด็กน้อยกำลังนอนอยู่ใต้ร่างของเทพเจ้าแห่งการปกป้องคุ้มครอง โดยมีคนด้านบนคร่อมทับปิดหนทางหลบหนี ใบหน้าแทบจะแนบชิด ริมฝีปากแตะกันผะแผ่ว แลกเปลี่ยนลมหายใจซึ่งกันและกัน ปลายนิ้วมือขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ