บทที่ 21 ทไวท์....

.

.

.

WHITE

ที่นี่.... ที่ไหน?

ดไวท์มองออกไปรอบกาย สถานที่ๆ ไม่คุ้นเคยปรากฏอยู่ตรงหน้า ใต้ผ่านเท้าเป็นหิมะที่จับตัวกันหนาเตอะ หากแต่เด็กน้อยไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด พายุหิมะกำลังโหมกระหน่ำ ดไวท์เดินก้าวเท้ามุ่งตรงไปเรื่อยๆ อย่างไร้ทิศทาง ในห้วงคำนึกคิดถึงเพียงคนผู้เดียว

“ท่านพี่....”

ฉับพลันภาพตรงหน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ