บทที่ 34 หยาดโลหิตสีดำ

.

.

.

ตึก ตึก ตึก ตึก

ดไวท์มองจ้องผู้มาใหม่ด้วยความหวั่นเกรง ด้วยไม่รู้ว่าคนผู้นี้คือใคร หากแต่พวกพี่ๆ ของตนต่างคุกเข่าลงต่ำ โน้มกายทำความเคารพอย่างนอบน้อม เอ่ยปากอย่างพร้อมเพรียง

“ข้าน้อยขอคารวะองค์เหนือหัว ขอทรงเกษมสำราญ” คนที่ยืนอยู่มองจ้องด้วยความสงบเรียบนิ่ง เอ่ยปากเสียงเนิบนาบไร้อารมณ์

“บุตรแ...