บทที่ 51 ซาตานตัดสินโทษ

.

.

.

ไวท์มอลต์พยายามไม่สนใจสายตาคมๆ ที่มองจับจ้องการเคลื่อนไหวของร่างกายตนเองและตั้งใจทำงานตรงหน้าให้เต็มที่ ตลอดการขยับตัวไม่ว่าจะไปไหน ทำอะไร มักจะมีสายตาที่คอยตามติดอยู่เสมอ หากมันมีแค่เพียงคู่เดียวและเหลือบมองเป็นระยะ ไวท์มอลต์คงไม่รู้สึกเกร็งแบบนี้....

“ไวท์ ฉันถามนายจริงๆ นะ ไปทำอะไรให้แขกโต๊...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ