บทที่ 78 เหม็นความรัก

.

.

.

“อื้อออ พี่เซธ....” เสียงหวานครางกระเส่าร้องประท้วงคนที่กำลังนาบทับกาย ขยับโยกย้ายโดยที่ตนเองนอนคว่ำหน้า ซุกซบกับหมอนนิ่มด้วยความอ่อนแรง

“อีกนิด... นะ...” คนตัวโตกว่าโน้มกายลงกระซิบชิดติดใบหูสลับกับการพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังบาง แม้ว่าจะไม่มีที่ว่างเหลือแล้วก็ตามที แล้วคนตัวบางจะทำอะไรได้ นอกจากตอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ