บทที่ 93 ผู้เป็นที่รักนิจนิรันดร์......

.

.

.

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

“อึก!”

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

สองเท้าเล็กวิ่งก้าวไปตามทางป่าเขา มุ่งตรงไปหาซิลเวอร์เท่าที่แรงน้อยๆ ของตัวเองพอจะมี สลับกับการหันมองที่ด้านหลังเป็นระยะไปพลาง ในใจร่ำร้องหาผู้ที่เป็นยอดดวงใจ

คุณเซเธอร์..... คุณอยู่ที่ไหน... ช่วยผมที....

ด้วยความท้อแท้และเหนื่อยหอบ ทำให้หยาดน้ำตาสีใสร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ