บทที่ 94 หมดเวลา....

.

.

.

ฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล้ไปทั่วทั้งใบหน้าหวานล้ำ ทำให้คนที่มีร่างกายเล็กบางตื่นขึ้นจากนิทรา ดวงตากลมโตสีดำสนิทค่อยๆ ปรือปรอยขึ้นช้าๆ พยายามปรับแสงจนต้องกะพริบตาซ้ำๆ

“ตื่นแล้วหรือ” สุ้มเสียงนั้นฟังดูคุ้นเคยจนเด็กน้อยมารจิ้งจอกหันใบหน้าไปมองช้าๆ ก่อนที่จะขมวดคิ้วหมุนด้วยความไม่เข้าใจ

“หิวหรือไม่ ข้าจ...