บทที่ 16 ตอนที่ 16

“ว่าไงคะ” เสียงพี่ใหญ่ขานรับแผ่วเบา เขายังคงกัดกินอาหารเบื้องหน้าต่อไป โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสนทนากับหญิงสาวที่เรียกขาน เนื่องจากไม่ต้องการเสียวเวลาแม้แต่วาทีเดียว

“ลินทนไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอโยนความอายทิ้งไป แล้วกล่าวคำนั้นพ่นจากปาก เชื่อว่าคนฉลาดอย่างพี่ใหญ่ต้องเข้าใจในความหมายที่เธอต้องการสื่อ

“ต้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ