บทที่ 27 ใจที่เต้นแรง

“เรื่องมันบังเอิญมากกว่าค่ะ เราพักที่โฮมสเตย์เดียวกัน”

(“นึกว่าจะไปไหนไกล ๆ เสียอีก อยู่แค่นี้เอง”)

“คุณเหมียวคือว่า ช่วงนี้ส้มลาพักร้อนนะคะ แล้วคุณปลื้มไม่มีใครดูแล คุณเหมียวช่วยมาอยู่ดูแลคุณปลื้มได้ไหมคะ”

(“ได้ค่ะ เหมียวจะไปถึงให้เร็วที่สุดค่ะ”)

โบนิตายิ้มออกมาอย่างโล่งอก และหันหน้าไปมองคุณปลื...