บทที่ 30 ไม่ได้เล่นๆ

“ส้มก็ยี่สิบแปดปี แล้วค่ะ ก็พอจะมีคนคุย ๆ อยู่บ้าง” เธอชักตาโตใส่หิรัญยกน้ำที่อยู่ใกล้มือขึ้นมาดื่ม เพราะไม่รู้จะคุยอะไรต่อไปดี ต้องไหลไปตามน้ำที่หิรัญโกหกขึ้น

คุณปลื้มมองโบนิตาอย่างละเอียด เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

หิรัญยิ้มยั่ว เขาขยับตัวและขยับปากเล่า

“ความจริง...เรา...อ้า...กำลังคบหา...”

พรวด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ