บทที่ 31 เราต้องคุยกัน

คุณพ่อมายืนอยู่ที่หน้าประตู

“สรุป แกจะนอนเฝ้าพี่ปลื้มใช่ไหม”

“ครับคุณพ่อ” เขารับปากเสียงหนักแน่น

โบนิตาผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ เดินย่อตัวผ่านตัวคุณภุชงค์ท่านออกไปสายตาของคุณพ่อจ้องจับผิดลูกชายของท่านเอง เพราะเห็นหญิงสาวเดินหน้าแดงออกไป

“พ่อจะไว้ใจแกได้แน่นะ” ท่านพูด เดินกลับไปหาภรรยา

หิรัญเดินยิ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ