บทที่ 33 ผมมีความสุข

ใบหน้าคมละเลงปลายลิ้นโลมเลียลงต่ำ เธอครางซี้ด บิดตัวหลบ

มือไม้และร่างกายของหิรัญเหมือนกับพันธนาการร่างกายของเธอเอาไว้หมด โบนิตาได้แต่ร้องครางระรัว

ชายหนุ่มลุกขึ้นไปจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง สายตาก็ยังจับต้องมองหญิงสาวที่หายใจหอบโยนเหมือนวิ่งทางไกล นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นนะ บทเพลงบรรเลงรักกำลังจะเริ่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ