บทที่ 50 ไปกันใหญ่

“แม่ว่าหนูเหมียวเป็นเด็กดีใช้ได้ทีเดียวเลยแหละ” เมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้ปลื้มก็ดีใจ

“แม่กับพ่อไม่ได้รังเกียจเหมียวใช่ไหมครับ” สีหน้าของปลื้มจริงจัง

“รังเกียจเรื่องอะไร หนูเหมียวก็คนเหมือนกัน แค่เกิดมาต่างสถานที่ ต่างฐานะ ต่างครอบครัว แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นคนก็เท่ากัน” คุณภุชงค์พูด

“ผมค่อยโล่งใจหน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ