บทที่ 64 หน้าเจื่อน

แต่นัยน์ตาที่แดง ๆ ไม่อาจปกปิดความในใจเอาไว้ได้

“ฉันรู้ว่าแกต้องอึดอัดที่ไม่มีคนรู้จัก แต่แกคิดดูสิ ฉันก็เก้อ ๆ เขิน ๆ เหมือนกันนะ โชคดีที่วันนี้แกยังอยู่ข้าง ๆ ฉัน”

เอมมาลินสบตากับเพื่อนรัก เธอรู้สึกเป็นห่วงโบนิตามาก แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง รีบจับมือของเพื่อนเอาไว้

“ไป...เราสองคนต้องกลับเข้าไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ